Forever 27 Club

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Amy Winehouse...

Το 27 Club είναι ένας όρος που αναφέρεται σε μια σειρά από δημοφιλείς μουσικούς που πέθαναν σε ηλικία 27 ετών, συχνά ως αποτέλεσμα της κατάχρησης ναρκωτικών και αλκοόλ ή με βίαια μέσα, όπως η ανθρωποκτονία ή αυτοκτονία. Ο αριθμός των μουσικών που έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την ηλικία καθώς και οι συγκυρίες των θανάτων τους έχουν δώσει την αφορμή σε πολλούς να πιστεύουν πως αυτοί οι πρόωροι θάνατοι έχουν κάτι ασυνήθιστα κοινό μεταξύ τους. 

Ο όρος πρωτοεμφανίστηκε μετά το θάνατο του Kurt Cobain το 1994. Η «λέσχη» έχει αναφερθεί επανειλημμένα σε μουσικά περιοδικά και στον τύπο. Στην επικαιρότητα ήρθε και πάλι με την απώλεια της Amy Whinehouse το 2011. 

Η λίστα των τραγουδιστών που αποτελούν το 27 Club είναι: 

Robert Johnson δηλητηρίαση 1938.
Rudy Lewis υπερβολική δόση ναρκωτικών 1964.
Malcolm Hale δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα 1968.
Dickie Pride υπερβολική δόση ηρεμιστικών χαπιών 1969.
Brian Jones πνιγμός 1969.
Alan “Blind Owl” Wilson υπερβολική δόση ναρκωτικών 1970.
Jimi Hendrix ασφυξία 1970.
Janis Joplin υπερβολική δόση ναρκωτικών 1970.
Arlester “Dyke” Christian δολοφονία 1971.
Jim Morrison καρδιακή ανεπάρκεια 1971.
Pete Ham αυτοκτονία 1975.
Gary Thain υπερβολική δόση ναρκωτικών 1975.
Helmut Kollen δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα 1976.
Jean-Michel Basquiat υπερβολική δόση ναρκωτικών 1988.
Mia Zapata δολοφονία 1993
Kurt Cobain αυτοκτονία 1994.
Kristen Pfaff υπερβολική δόση ναρκωτικών 1994.
Richey Edwards εξαφανίστηκε το 1995 και δηλώθηκε ως νεκρός το 2008.
Fat Pat δολοφονήθηκε το 1998.
Freaky Tah δολοφονήθηκε το  1999.
Sean Patrick McCabe ασφυξία 2000.
Jeremy Michael Ward υπερβολική δόση ναρκωτικών 2003.
Bryan Ottoson υπερβολική δόση ναρκωτικών 2005.
Valentín Elizalde δολοφονήθηκε το 2006.
Amy Winehouse δηλητηρίαση από αλκοόλ  2011.
Richard Turner καρδιακό επεισόδιο 2011.
Soroush “Looloosh” Farazmand δολοφονήθηκε το 2013.
Monkey Black δολοφονήθηκε το 2014.

 

Είναι πολλοί αυτοί που εμπνεύστηκαν από το 27 Club και έφτιαξαν γελοιογραφίες, fun art και t-shirts.

Φιλία

Φιλία: μια λέξη τόσο διαφορετική από τις άλλες, ξεχωριστή και μοναδική. Μοναδική γιατί καμιά άλλη λέξη δεν μπορεί να αποδώσει το νόημά της. Δεν έχει συνώνυμες αλλά ούτε και αντώνυμες αφού η σημασία της δεν περιορίζεται σε ένα μόνο συγκεκριμένο θέμα αλλά σε ένα σύνολο πραγμάτων, ενεργειών, συναισθημάτων. Το να αναλύσει κανείς τη σημασία της θα λέγαμε πως είναι άσκοπο, αφού για τον καθένα η φιλία είναι κάτι διαφορετικό. Η ανάγκη όμως για φιλία είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους. 

 

Η ιδέα ώστε η πρώτη ανάρτηση στο ιστολόγιο μου να έχει θέμα τη φιλία ήρθε όταν λίγες εβδομάδες πριν μάλωσα με μία φίλη μου. Μία κοπέλα με την οποία είχαμε δεθεί πάρα πολύ τα τελευταία έξι χρόνια. Αποφάσισε να χαράξει το δρόμο της χώρια από εμένα ξεκαθαρίζοντας μου ότι δεν με θέλει άλλο για φίλη της, λέγοντας μου πως πλέον βλέπει αλλιώς τα πράγματα και πως καταλαβαίνει ότι με άλλα άτομα ταιριάζει περισσότερο απ'ότι μαζί μου. Η απόφασή της έγινε σαφώς δεκτή. Καθώς όμως κυλούσαν οι μέρες και έπαιρνα απόσταση από το συμβάν σκέφτηκα με περισσότερη ηρεμία και ψυχραιμία πως δεν είναι δυνατόν να είναι τρελή και μια μέρα να ξύπνησε και να σκέφτηκε πως δεν θέλει να είμαστε άλλο φίλες. Μήπως λοιπόν έφταιξα και εγώ κάπου; Έτσι δεν γίνεται πάντα; Όταν χαλούν οι σχέσεις των ανθρώπων την ευθύνη δεν την έχει ποτέ ένας, αλλά και οι δύο. Απλά η ευθύνη μοιράζεται σε ποσοστά ανάλογα με τα σφάλματα των ανθρώπων. Στη δική μου περίπτωση δεν κατάφερα να καταλάβω ποια από τις δυο μας έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Εγώ που έκανα ένα λάθος ή αυτή που με την πρώτη στραβή τα παράτησε όλα;;; Από τη μία θα σκεφτεί κανείς ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να κάνει λάθη, που οφείλει να τα διορθώνει μόλις τα καταλαβαίνει, και θα μου δώσει εμένα δίκαιο. Από την άλλη θα έλεγε κάποιος ότι οι άνθρωποι που είναι κοντά μας δεν είναι αναγκασμένοι να δέχονται την κάθε μας ανοησία να την "καταπίνουν" και να μας συγχωρούν. Δεν υπάρχει λοιπόν κάποιος κανόνας, κάποιος μπούσουλας που να ακολουθείται στη σχέση μεταξύ δύο φίλων. Όλα ελέγχονται από το ένστικτο του κάθε ανθρώπου. Ίσως η απόφαση της φίλης μου να απομακρυνθεί να είναι και αυτό ένα λάθος που όταν το καταλάβει να ζητήσει συγγνώμη ή μπορεί ποτέ της να μην με χώνεψε και να έψαχνε αφορμή ώστε να σταματήσουμε να έχουμε σχέσεις. Ποιος ξέρει; Κανείς. Ο χρόνος θα δείξει. 

Αυτή η ιστορία όμως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αρχικά είχα στο μυαλό μου να αναλύσω. Αλλά με την αφήγηση ξέχασα τι ήταν αυτό που ήθελα να γράψω για τη φιλία. Το μόνο σίγουρο είναι πως φιλία δεν είναι η έξοδος για έναν καφέ με κάποιον. Όλα αυτά είναι εφήμερα και γεννιούνται  με σκοπό να ξεχαστούμε από τη βαρετή καθημερινότητα. Φίλος είναι το άτομο με το οποίο μας δένει κάτι διαφορετικό. Μια αόρατη ίσως δύναμη που μας κρατά ενωμένους ακόμη κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα. Νοιάζεται για εμάς και μας προσέχει με τον ίδιο τρόπο που προσέχει τον εαυτό του. Με τον πραγματικό μας φίλο δεν υπάρχει η έννοια "δικό μου" και "δικό του" αλλά υπερισχύει πάντα το "μας". Το τηλέφωνο του, η πόρτα του ή καλύτερα η αγκαλιά του είναι πάντα ανοιχτή να μας δεχτεί και να μας ακούσει, χωρίς να υπάρχουν ακατάλληλες ώρες. Η ανάγκη μας άλλωστε να μιλήσουμε στον καλύτερο μας φίλο θα είναι πάντοτε για αυτόν σημαντικότερη απ'οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει. Και όλα αυτά με την προϋπόθεση να είναι πάντοτε ειλικρινής απέναντί μας λέγοντας την άποψη του, τονίζοντας τα λάθη μας αλλά και συγχαίροντας τις επιτυχίες μας. Τελευταίο και πολύ σπουδαίο είναι ότι ο αληθινός φίλος σε αποδέχεται όπως ακριβώς είσαι. Με τα ελαττώματά σου, με τις ιδιοτροπίες σου και όλα αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα σου που σε κάνουν μοναδικό. Δεν σε πιέζει να ακολουθήσεις τις συμβουλές του αλλά σε αφήνει ελεύθερο να αποφασίσεις μόνος σου. Αυτός είναι απλά δίπλα σου να σου πει τη γνώμη του.

Θα έλεγα πως είναι σίγουρο ότι για όλους μας υπάρχει ένας τέτοιος φίλος. Όλοι αξίζουν να πάρουν και να δώσουν την πραγματική φιλία. Καλή τύχη λοιπόν σε όσους βρίσκονται στην αναζήτηση ενός αληθινού φίλου και καλή συνέχεια σε όσους τον έχουν ήδη κοντά τους!